Interview met zaakvoerder Charlotte Bolle: “Het zelfstandig zijn bevalt me wel”

Haar vader volgen in zijn bedrijf, en uiteindelijk zelfs de fakkel van hem overnemen, was niet de toekomst die Charlotte Bolle voor ogen had. Uiteindelijk koos ze toch voor de familiale sfeer van Horeca Partners, en intussen is ze al twee jaar medezaakvoerder.

Wat is jouw rol binnen het team van Horeca Partners?

Ik ben medezaakvoerder sinds 2 jaar en verantwoordelijk voor het luik selectie en rekrutering. Daarvoor was ik al 11 jaar actief binnen de selectie en rekrutering bij Horeca Partners.

Hoe ben je in de wereld van HR terecht gekomen?

Ik heb een bachelor in de Toegepaste Psychologie behaald en ging na mijn studies bij Tempo team aan de slag als consultant. Nadien startte ik bij Horeca Partners als recruitment consultant. HR is een uitermate boeiende wereld. Mijn interesse in het gedrag van mensen is altijd aanwezig geweest en alleen maar gegroeid doorheen de jaren.

Wanneer bedrijven interesse hebben voor de diensten van Horeca Partners, hoe ga je dan te werk?

Ik probeer altijd eerst telefonisch contact te hebben met een potentiële klant, om de vraag en de noden goed te kunnen inschatten en afhankelijk daarvan maken we een offerte op maat. Voor een selectieopdracht probeer ik ter plaatse te gaan om een goed beeld te krijgen van de werkomgeving, collega’s enz. om vervolgens een gedetailleerde functie- en profielomschrijving op te maken.

Je treedt als zaakvoerster in de voetsporen van jouw papa Eddy Bolle. Was het altijd je bedoeling om net zoals hij zelfstandige te worden?

Nee, toen ik jonger was zeker niet. Ik durfde het risico niet te nemen. Nu was het door een samenloop van omstandigheden de beste oplossing. Maar het zelfstandig zijn bevalt me wel. Ondanks dat er meer stress aanwezig is, omdat mijn loonbriefje niet meer zomaar elke maand klaarligt, is de vrijheid die erbij hoort wel aangenaam.

We zijn nu een aantal jaar verder, hoe heb je deze tijd beleefd?

In feite is er voor mij niet zoveel veranderd sinds mijn vader met pensioen ging. Ik heb er natuurlijk een aantal taken bij gekregen, maar mijn hoofdstaak blijft de selectie en rekrutering. Verder word ik zeer goed ondersteund door mijn vennoot, Filip Nicasi, en mijn echtgenoot, Steve Van Uytbergen, die ook actief is binnen Horeca Partners.

Hoe probeer jij / hoe probeert Horeca Partners zich te onderscheiden van de concurrentie?

Bij Horeca Partners proberen we te gaan voor kwaliteit en niet voor kwantiteit. We nemen enkel opdrachten aan waarvan we de haalbaarheid hoog inschatten. Zo creëren we een maximum aan tevreden klanten. Dit bewijst zich door een groot aantal terugkerende klanten.

Daarnaast kunnen we, door onze jarenlange expertise, meestal een goede inschatting maken om zo de perfecte match tussen bedrijf en kandidaat te genereren.

Welke struikelblokken kom je tegen in het vak? En hoe ga je daarmee om? 

Wat voor mij het grootste struikelblok is, is dat ‘mensen inschatten’ geen exacte wetenschap is. Mensen spreken niet altijd de waarheid en ‘vergeten’ al eens iets te vermelden op hun cv of voegen zaken toe die niet kloppen. Dan is het de kunst om dit te achterhalen d.m.v. de juiste vragen te stellen. Dit lukt echter niet altijd. Ik vind het moeilijk om daarmee om te gaan en zou liever in de oprechtheid van iedereen geloven.

Als je terugkijkt op je carrière, waar ben je het meest trots op?

Ik ben er trots op dat ik heb kunnen meewerken aan de stabiliteit van Horeca Partners en dat we, samen met het team, een mooi klantenbestand hebben kunnen opbouwen.

Wat zijn jouw plannen en dromen voor de toekomst met Horeca Partners?

Bij Horeca Partners zitten we niet stil. We proberen mee te zijn met de markt en zetten vol in op vernieuwing. Zo hebben we bijv. net onze nieuwe website gelanceerd en proberen we via de sociale media steeds in contact te blijven met ons netwerk.

Naar de toekomst toe hoop ik dat er nog veel leuke projecten gaan komen en dat ik nog vele jaren met de glimlach kan blijven werken.

Kan je nog een leuke anekdote vertellen om af te sluiten?

Toen ik startte met mijn studies Psychologie vroeg mijn vader of ik misschien interesse had om later bij hem in het bedrijf te komen werken. Op dat moment heb ik volmondig ‘nee’ geantwoord, want ik wilde geen ‘papa’s kindje’ zijn en zou mijn eigen weg wel zoeken. Gelukkig is het anders uitgedraaid, en heb ik, na enkele jaren in een groot bedrijf, toch voor de familiale sfeer gekozen. En ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. 😊

Nieuwsoverzicht